Baba po prostu....na specjalne życzenie!

Witamy Panią Katarzynę,niezwykle silną,mimo nikłej postury osóbkę. Tak,Kasia zawsze wiedziała czego chciała.Życie jej nie oszczędzało a mimo to dała radę wziąć je za rogi.Co mówi tu i teraz?  

                                                                                                              ....."właśnie rozsypał mi się aparat, więc nie wiem, czy wrzucę fotki......czekam na Bartka-syna- może coś uratuje.      Co ja mam  o sobie powiedzieć????  Największą część mojego życia zajęła opieka nad Kubą(urodził się wodogłowiem i ma wszystko,co się z tym wiąże). Wyrósł na super mężczyznę, i ma świetnego brata Bartosza.  Pomiędzy tym wyszukuję sobie swoje zabawki...nauczyłam się papierowej wikliny i jakąś chwilę szalałam z gazetami:) Ktoś inny pokazał mi filcowe kuleczki i naprodukowałam sznury naszyjników .                                                 Zafascynowana przepięknymi koronkami zaczynam od drobiazgów i tak powstał zbiór gwiazdeczek:)                      Nadal główną pasją jest ogród i moja kolekcja funkii.                                                                                 Niedawno zostałam obdarowana mega aparatem fotograficznym i mam nadzieję, że powstaną piękne zdjęcia...ale to za jakiś czas:)                                                                                                                                        Wymyślam Kubie świat i staram się, żeby był ciekawy. Poznaję ludzi i od każdego czegoś się uczę. I chyba coraz starsza jestem, bo zaczynam dżemiki robić i tęsknić za ciszą:). Ostatnio niewiele czytam, ale to też moja pasja- w kolejce czeka książka Jerzego Sztura..... ciągle też pokonuję jakieś bariery- przede wszystkim swoje, ale  innych też. Wspinamy się z Młodym po górach( Śnieżka, Wysoka, Gubałówka, Szczeliniec, Wielki Kopieniec, Sokolica), pływamy kajakami- nocą też:), jeżdzimy rowerami, jesteśmy morsami:) Często to syn motywuje mnie do działania. Kiedyś pomyślałam, że skoro mogę zorganizować coś dla Kuby, to mogę też dać to większej grupie- i tak zaczęła się moja działalność w stowarzyszeniu.....w którym bywam wiedżmą:):):). Ktos już powiedział- wszystko jest w naszych głowach...i zupełnie nie rozumiem, że mam już tyle lat:):):) Nadal chodzę w japonkach i śmiesznych spodniach. I stale będę walczyła o to, by inni "widzieli" Kubę. Bardzo lubię swoich synów.....no bo, ze kocham, to oczywiste:)"...........

"I jeszcze jedno- jestem Kasią.....nie tylko mamą Kuby:):):"

Jej zaangażowanie,walka,nauka wciąż czegoś nowego -powal na kolana.Czy można być szczęśliwym na przekór i wbrew?A jakże!  Mając przy sobie przystojnych i oddanych matce 20-sto latków +.Nie tylko można,to największe szczęście!

 Tak,to ostatnie zdanie odzwierciedla osobowość Pani Kasi i taką ja lubię!

 W zasadzie czy powinnam jeszcze komentować dokonania i WIELKĄ pasję Pani Kasi-myślę,że byłaby to profanacja. Dzięki takiemu zaangażowaniu w codzienne życie,czasem przetrwanie,często pokonanie siebie,świat jest lepszy-choć tak nieprzychylny i żadnej w tym winy Boga.To ciężka praca ale jaka satysfakcja!BRAWO!!!!Jestem dumna,że takie osoby trafiają na mojego bloga.Życzymy dalszych sukcesów w pocie czoła i tych całkiem"odjechanych"pomysłów.Ciekawe czym nas Pani jeszcze zaskoczy?! Pozdrawiam cieplutko i czekam na więcej....